H betekenis natuurkunde

h, de tijdseenheid uur (begint in de meeste talen met h), SI-seconden. H, in de thermodynamica een aanduiding voor enthalpie. H, in de natuurkunde een aanduiding voor magnetische veldsterkte. h, in de meetkunde de hoogte. h, in de natuurkunde de constante van Planck. h, symbool voor het decimale voorvoegsel hecto (10 2) in de. Hier een lijstje met symbolen die relevant zijn voor de natuurkunde op de middelbare school. Houdt er rekening mee dat hier de meest voorkomende betekenis staat van het symbool, maar dat het ook best voor iets anders gebruikt kan worden. t - tijd (seconde) x / s - afstand (meter) v - snelheid (meter/seconde) a - versnelling (meter/seconde2).
H betekenis natuurkunde Symbool Naam Eenheid voor Symbool Naam Eenheid voor a: atto: 10 −18 (voorvoegsel): A: ampère: elektrische stroom: are: oppervlakte, m²: AE [1]: astronomische eenheid: afstand, [2] m.
h betekenis natuurkunde

Constante van planck

The Planck constant, or Planck's constant, denoted by,[1] is a fundamental physical constant [1] of foundational importance in quantum mechanics: a photon 's energy is equal to its frequency multiplied by the Planck constant, and the wavelength of a matter wave equals the Planck constant divided by the associated particle momentum. De constante van Planck is een natuurkundige constante die voorkomt in alle vergelijkingen van de kwantummechanica. Ze is genoemd naar Max Planck, die haar in invoerde bij zijn verklaring van de straling van zwarte stralers.
  • Constante van planck Planck’s constant, fundamental physical constant characteristic of the mathematical formulations of quantum mechanics, which describes the behavior of particles and waves on the atomic scale, including the particle aspect of light. The German physicist Max Planck introduced the constant in
  • constante van planck

    Magnetische veldsterkte

    De magnetische veldsterkte, meestal aangeduid met het symbool, is een vectorgrootheid die de sterkte van een magnetisch veld uitdrukt. In het SI-stelsel wordt de magnetische veldsterkte uitgedrukt in ampère per meter (A/m). Een oudere eenheid in het cgs-stelsel is de oersted (1 Oe ≈ 79, A/m). Magnetische velden omgeven elektrische stromen, magnetische dipolen, en veranderende elektrische velden. De grootte en richting worden uitgedrukt in een vector, de magnetische veldsterkte. Een verwante grootheid is de magnetische fluxdichtheid (ook magnetische inductie genoemd). Magnetische veldsterkte Nochtans is er een zekere analogie tussen magnetische en elektrische velden: beiden kunnen op dezelfde manier beschreven worden, nl. door veldlijnen (of krachtlijnen) en door de magnetische sterkte of inductie B (bemerk dat magnetische veldsterkte H eigenlijk niet de grootte van het veld uitdrukt! Deze.
    magnetische veldsterkte

    Wet van ohm

    De wet van Ohm is een natuurkundige wet die de relatie tussen spanning, weerstand en stroomsterkte beschrijft. De wet geldt voor veel geleiders, maar niet voor alle, zoals diodes, transistors, gasontladingen en supergeleiders. Leer de wet van Ohm, die de relatie tussen spanning, stroom en weerstand in een elektrisch circuit beschrijft, met een volledige uitleg en voorbeelden. Ontdek de geschiedenis, de theorie en de toepassing van deze fundamentele wet achter de elektrische wetten en stellingen.
    Wet van ohm De wet van Ohm is een fundamenteel concept in de elektriciteit en heeft vele toepassingen in ons dagelijks leven. Laten we eens kijken naar twee voorbeelden waarin de wet van Ohm van grote waarde is: het berekenen van de juiste weerstand voor een circuit en het begrijpen van de impact van de wet van Ohm op energieverbruik.
    wet van ohm

    Eenheid van magnetische flux

    De magnetische flux, ook wel magnetische stroom, door een oppervlak is de oppervlakte-integraal van de magnetische fluxdichtheid over dat oppervlak. Het is, populair gezegd, een natuurkundige grootheid waarmee het aantal magnetische veldlijnen die het oppervlak doorkruisen, wordt aangegeven. In physics, specifically electromagnetism, the magnetic flux through a surface is the surface integral of the normal component of the magnetic field B over that surface. It is usually denoted Φ or Φ B. The SI unit of magnetic flux is the er (Wb; in derived units, volt–seconds or V⋅s), and the CGS unit is the maxwell. [1]. Eenheid van magnetische flux Voordat we zien hoe elektriciteit met magnetisme kan worden opgewekt, introduceren we nog één nieuwe grootheid: de magnetische flux. Deze grootheid geven we aan met de Griekse letter Φ (phi) en kunnen we in formulevorm schrijven als: Φ = B A B is de magnetische veldsterkte (in T) en B is 'een' oppervlakte in dat magnetische veld (in m 2.
    eenheid van magnetische flux